Newsapada

Γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια ότι τα δακτυλικά αποτυπώματα κάθε ανθρώπου είναι μοναδικά και παραμένουν αναλλοίωτα καθ” όλη τη διάρκεια της ζωής του, αποτελώντας ένα αλάνθαστο στοιχείο αναγνώρισης.  Οι αρχαίοι Ασσύριοι και Κινέζοι χρησιμοποιούσαν τα δακτυλικά αποτυπώματα για να υπογράφουν νομικά έγγραφα. Στη σύγχρονη όμως εποχή χρησιμοποιούνται κυρίως στο χώρο της εγκληματολογίας και αυτό συμβαίνει επειδή όταν τα δάχτυλα μας έρθουν σε επαφή με οποιαδήποτε λεία και σκληρή επιφάνεια οι εκκρίσεις του δέρματος αφήνουν πάντα ίχνη. Ακόμα όμως και αν τα αποτυπώματα δεν είναι ορατά ή το υλικό της επιφάνειας είναι πορώδες, μπορεί να επιτευχθεί ανάκτηση των αποτυπωμάτων κατόπιν ειδικής επεξεργασίας με χημικές ουσίες.  Αυτά τα ίχνη με τη βοήθεια ειδικής σκόνης που διαθέτουν στα εγκληματολογικά εργαστήρια και κατόπιν επεξεργασίας, μετατρέπονται σε φωτογραφίες και μπαίνουν στο αρχείο. Στην Ινδία του 1890 η πρώτη εφαρμογή της «εφεύρεσης» Γκάλτον Γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Βρετανός επισ

Ένα ερώτημα στο οποίο δεν μπορεί να δοθεί απάντηση είναι το πώς θα ήταν η Ελλάδα σήμερα αν δεν είχε πραγματοποιηθεί η ένταξή της στο ευρώ. Είτε καλύτερη είτε χειρότερη, η κατάσταση στην οποία θα βρισκόταν η ελληνική οικονομία παραμένει άγνωστη, ωστόσο, με την πάροδο των χρόνων και πολύ περισσότερο μετά τη… γνωριμία μας με τα μνημόνια, ολοένα και πληθαίνουν οι φωνές που επαναφέρουν στο προσκήνιο τη λέξη: «Δραχμή!». Έχουν περάσει 13 χρόνια από την απόσυρση της δραχμής και τις πρώτες μας συναλλαγές με το ευρώ. Την 1η Μαρτίου του 2002 πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη νομισματική μετάβαση που έγινε ποτέ σε ολόκληρο τον κόσμο! Η δραχμή αποσύρεται από την κυκλοφορία και μαζί με περισσότερους από 300 εκατομμύρια ανθρώπους στην Ευρώπη οι Έλληνες είπαν «αντίο» στο παλιό τους νόμισμα και γέμισαν τα πορτοφόλια τους με τα νέα τραπεζογραμμάτια. Αρκετά χρόνια αργότερα, είναι πολλοί εκείνοι που μπορεί να μη θυμούνται τη δραχμή και να μην έχουν κάνει ποτέ συναλλαγές με αυτό το νόμισμα. Σίγουρα όμως τη

Ο Φειδίας (περ. 490 π.Χ. - 430 π.Χ.) ήταν Έλληνας γλύπτης, ζωγράφος και αρχιτέκτονας, ο οποίος έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ. και θεωρείται ευρέως ως ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες της Κλασικής εποχής. Το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός στην Ολυμπία, το οποίο φιλοτέχνησε ο Φειδίας, ήταν ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ο Φειδίας σχεδίασε επίσης τα αγάλματα της θεάς Αθηνάς που βρίσκονταν στην Ακρόπολη των Αθηνών, δηλαδή την Αθηνά Παρθένο, που βρισκόταν μέσα στον Παρθενώνα, και την Αθηνά Προμάχο, ένα κολοσσιαίο χάλκινο άγαλμα που βρισκόταν ανάμεσα στο Ερεχθείο και τα Προπύλαια. Τα πρώτα έργα του Φειδία ήταν αφιερωμένα εις μνήμην της νίκης των Ελλήνων στον Μαραθώνα εναντίον των Περσών. Στους Δελφούς ο Φειδίας ανήγειρε ένα γλυπτικό σύμπλεγμα από ορείχαλκο, που περιελάμβανε τα αγάλματα του Απόλλωνα και της Αθηνάς, μερικών άλλων ηρώων μαχητών και του στρατηγού Μιλτιάδη. Αργότερα κατασκεύασε τη χάλκινη Αθηνά Προμάχο που ήταν ανάθημα της Αθήνας στην Ακρόπολη από τα λάφυρα της νίκη

Ο Φεβρουάριος είναι ο μικρότερος μήνας του χρόνου όχι μόνο για αριθμητικούς αλλά και για... αυτοκρατορικούς λόγους. Ούτε λίγο ούτε πολύ για όλα φταίει ο Ιούλιος Καίσαρ. Γιατί μπορεί το 365 να μη διαιρείται ακριβώς διά του 12, ωστόσο η αρχική σκέψη των αστρονόμων οι οποίοι δημιούργησαν το Ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν να υπάρχουν επτά μήνες με 30 ημέρες και πέντε με 31. Μόνο που όταν άρχισαν να δίνουν ονόματα στους μήνες το θέμα έγινε περίπλοκο... Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οταν ο Ιούλιος Καίσαρ επέστρεψε θριαμβευτής στη Ρώμη το 46 π.Χ., ανάμεσα στα θέματα τα οποία έπρεπε να ρυθμίσει ήταν και η μέτρηση του χρόνου. Ως τότε οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ένα ημερολογιακό σύστημα που είχε μεν 12 μήνες, αλλά στο οποίο από καιρού εις καιρόν έπρεπε να προστίθενται ημέρες ή και μήνες έτσι ώστε αυτό να διατηρείται σε συμφωνία με τις εποχές. Την ευθύνη για την παρεμβολή των ημερών είχαν οι ιερείς.