Γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια ότι τα δακτυλικά αποτυπώματα κάθε ανθρώπου είναι μοναδικά και παραμένουν αναλλοίωτα καθ” όλη τη διάρκεια της ζωής του, αποτελώντας ένα αλάνθαστο στοιχείο αναγνώρισης. Οι αρχαίοι Ασσύριοι και Κινέζοι χρησιμοποιούσαν τα δακτυλικά αποτυπώματα για να υπογράφουν νομικά έγγραφα. Στη σύγχρονη όμως εποχή χρησιμοποιούνται κυρίως στο χώρο της εγκληματολογίας και αυτό συμβαίνει επειδή όταν τα δάχτυλα μας έρθουν σε επαφή με οποιαδήποτε λεία και σκληρή επιφάνεια οι εκκρίσεις του δέρματος αφήνουν πάντα ίχνη. Ακόμα όμως και αν τα αποτυπώματα δεν είναι ορατά ή το υλικό της επιφάνειας είναι πορώδες, μπορεί να επιτευχθεί ανάκτηση των αποτυπωμάτων κατόπιν ειδικής επεξεργασίας με χημικές ουσίες. Αυτά τα ίχνη με τη βοήθεια ειδικής σκόνης που διαθέτουν στα εγκληματολογικά εργαστήρια και κατόπιν επεξεργασίας, μετατρέπονται σε φωτογραφίες και μπαίνουν στο αρχείο. Στην Ινδία του 1890 η πρώτη εφαρμογή της «εφεύρεσης» Γκάλτον Γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Βρετ...
Μη Δημοσιογραφικό Blogspot. Απλώς περνάω την ώρα μου, μη κερδοσκοπικό.